Strategia:
Rozniesiemy na Szabelkach
Postaci (14):
Jan Zamoyski
Stanisław Domosławski
Stanisław Stadnicki „Bies wcielony”
Dymitr Burłaj
Iwan Burdabut
Samuel Łaszcz
Serafin Muraszko
Jurko Bohun
Krzywonos Młodszy
Anna Łahodowska
Marcin Hańcza
Janusz Niesiecki
Jacek Dydyński
Anton Tatarczuk
Posesje (4):
Zamek w Łańcucie
Szynk
Złota Kobyłka
Kresowa Stanica
Moderunki (6):
Miód Lipiec x3
Krócica x3
Sztychy (6):
Cięcie Referendarskie x3
Finta x3
Pakty (3):
Opętanie x3
Efekty (30):
Rozbój x3
Opój/Zajazd x3
Biesiada Sarmacka x3
Łatwy Zarobek x3
Na stos/Gore x3
Krwi!/In personam x3
Danie Okazji x3
Nazad x3
Liberum veto x3
Bujdy i bajania/Precz x3
Talia liczy sobie 63 karty, ale jeśli będziemy mieli możliwość wystawiania 1-2 postaci w rundzie, nie powinno być większego problemu z każdorazowym przewijaniem całej ręki. Kluczową umiejętnością, jaka zapewni nam zwycięstwo dzięki niej, to utrzymanie się przy, nawet niewielkich, ale jednak zasobach pieniężnych (warto nadmienić, że jest to wersja talii dość ryzykowna, gdyż dochód zapewniają nam tak naprawdę tylko Rozboje, Zajazdy oraz Łatwe zarobki, a w nieco mniejszym stopniu posesje oraz Domosławski). Dzięki temu, prędzej czy później, powinniśmy spokojnie wyciągnąć od przeciwnika 4 znaczniki na strategii, bądź zaszlachtujemy mu bez większych kłopotów elekta.
Co do postaci, to jako kluczowe wymienić można oczywiście Zamoyskiego oraz Krzywonosa Młodszego, którzy mają możliwość wyzywania postaci na polu karmazynów. Pozostałe mają za zadanie ułatwić nam „robotę” - Stadnicki siedząc bezpiecznie z tyłu może, dzięki swojej wysokiej szabli wycinać oponentów z przodu, Domosławski przynosi nam dochód, a dodatkowo w podbramkowej sytuacji może wyciągnąć nam z talii zaznaczarkę albo krócicę potrzebną do odstrzelenia wyjątkowo groźnego przeciwnika. Burłaj z rzadka, ale czasem mu się to udaje, blokuje agitację Radziwiłłów i jest sławny, Burdabut jest postacią wymarzoną do walki z Wiśniowieckimi, ze względu na wysoką szablę oraz doskonałą umiejętność, zapewniającą mu dłuższy żywot na polu elekcyjnym. Łaszcz jest tani i dobry, więc nie ma potrzeby go komentować, Dydyński natomiast kontruje Bogusia Radziwiłła oraz Daninę. Bohun, Hańcza i Tatarczuk to potężni rzeźnicy, którzy wyrobią nam przewagę w szabli nad przeciwnikami, a Niesiecki wprowadzi wraz z pozostałymi zaznaczarkami element kontroli w naszej talii. Muraszko ma zwyczaj doprowadzać do szału tych, którzy liczą na moc sztychów i efektów w pojedynkach, a panna Łahodowska to prawdziwa pogromczyni innych niewiast. Jak więc widzimy – wszystkie postaci są nastawione, bardziej lub mniej bezpośrednio, do nabijania znaczników na strategii. Pomagać w tym mają nam moderunki i sztychy, oraz w podbramkowych sytuacjach, pakty (które w talii znalazły miejsce jednak bardziej jako kontra przeciwko Rajowi na Ziemi oraz kolejna możliwość elektobicia). Rolą efektów, jak już wcześniej nadmieniłem, jest zdobywanie pieniędzy i ułatwianie nam odbywania pojedynków (Krwi!, Danie Okazji, Biesiada Sarmacka).
Talia nie jest trudna do prowadzenia, chociaż czasami ciężko trzeba się napocić, gdy przeciwnik jest bliski ogłoszenia elekcji, a nam brakuje ciągle znaczników na strategii. Kłopot ten urasta często do skali nieprzekraczalnej, kiedy na stole znajduje się dwóch elektów, skąd wniosek, że w sumie tylko Radziwiłłowie (oraz niegrywalni na turniejach maksymalnie bojowi Wiśniowieccy) sprawiają w boju tej talii większe problemy. Jeśli przeciwnik nie wyagituje nas błyskawicznie lub nie zdusi od samego początku, wszystko powinno pójść jak z płatka, a każda kolejna postać wystawiona przez oponenta będzie zbliżała nas do zwycięstwa.
Autor: Michał „Wiewiór” Musiał
Redakcja: Marcin „Sharn” Byrski
|