Valkiria.net

Powieść Kseni Basztowej wyrasta na żyznym gruncie urban fantasy, gdzie „w betonowo-asfaltowo-neonowej dżungli naszych miast”, obok zwykłych ludzi, współistnieją istoty magiczne, a konkretniej wampiry. Tytułowymi wampirami z przypadku stają się Andriej oraz jego bliski przyjaciel Wowka, dwójka młodych mężczyzn, studentów. Oboje, obudziwszy się po całonocnej libacji, dostrzegają u siebie osobliwie wydłużone kły. Jak przez mgłę przypominają sobie to, co robili poprzedniego wieczoru, między innymi to, jak łapczywie pili krew pewnego tajemniczego nieznajomego...

Andriej i Wowka nie przeistoczyli się jednak do końca w wampiry. Kim zatem się stali? Tekst na okładce książki opisuje ich jako „wampirzych wypierdków” i muszę przyznać, że wiele jest prawdy w tym dosadnym określeniu.

Fabuła powieści nie jest szczególnie wyszukana. Młodzieńcy wplątują się w centrum porachunków między pradawnymi rodami, konflikt ów trwa od pięciuset lat. Treści książki ubarwia garść historii o legendarnym Draculi. Dla wieloletnich miłośników „wampirzej literatury” będzie to jednak stanowczo za mało. Opowieść Kseni Basztowej nie wnosi niestety nic nowego do znanego i oklepanego już tematu. Dla młodszych czytelników Wampir z przypadku może stanowić pewne wprowadzenie w temat, łatwo i przystępnie podane.

Książka pisana jest z żartem i to zapewne miało ją wyróżniać spośród innych tytułów. Autorka lekko i z uśmiechem traktuje ten wampirzy temat. Humor, jaki cechuje powieść, jest jednak wybitnie niezłożony, dla wielu czytelników okaże się zbyt prosty. Dla mnie jakość żartów była kiepska i żenująca, na tragicznie niskim poziomie.

Bohaterowie Wampira z przypadku są wyjątkowo niewiarygodni. Z założenia mieli być studentami, a jawią sie raczej jako niedojrzali, naiwni chłopcy, dzieci, które przejawiają niedorzeczne zachowania. W książce bardziej przerażające było właśnie to, co reprezentują sobą bohaterowie, niż same wampiry.

Treści z trudem organizują się we wciągającą całość, wydają się szare, bezpłciowe, bez charakteru, niedojrzałe. Fabuła przez długi czas nie rozwija się, dopiero pod koniec książki pojawiają się dosyć ciekawe, fantastyczne rozwiązania. W lekturze przeszkadzały mi dziwaczne dygresje, często zupełnie nie na temat, mało śmieszne i dodatkowo niezbyt inteligentne.

Podsumowując, powieść Wampir z przypadku nie ma mrocznego klimatu, to rzecz mało poważna i powierzchowna. Sądzę, że wyrobiony czytelnik będzie bardzo zawiedziony poziomem tej literatury. To lektura niefrasobliwa i dziecinnie prosta, dlatego książkę tą dedykowałabym raczej młodzieży.

Dziękujemy wydawnictwu Fabryka Słów za udostępnienie darmowego egzemplarza do recenzji.

Wampir z przypadku